เคยได้รับจดหมายจากแม่ตัวเองกันไหมครับ？
ปัจจุบันนี้เราสื่อสารกันผ่านแชทหรือวิดิโอคอลกันจนเป็นเรื่องปกติ คงไม่ค่อยมีโอกาสได้รับหรือเขียนส่งจดหมายถึงกันใช่ไหมล่ะครับ
หลังจากที่ทำเรื่องแต่งงานระหว่างประเทศเสร็จ ผมขอให้แม่ส่งใบสำมะโนครัว(ฉบับใหม่ที่มีชื่อภรรยาระบุไว้)จากญี่ปุ่นกลับมาให้ผมที่ไทย แต่นอกเหนือจากที่ขอ ผมยังได้รับจดหมายแนบมาด้วยครับ
จดหมายของแม่มี 2 ฉบับ จ่าหน้าซองถึงผม และอีกฉบับหนึ่งจ่าหน้าซองถึงภรรยาผม
ฉบับที่ส่งถึงภรรยาของผมมีใจความขอบคุณที่ตอบรับคำขอแต่งงานจากลูกชาย(ซึ่งก็คือผม) และอวยพรให้ต่อไปนี้ทั้งคู่สร้างครอบครัวที่มีความสุขร่วมกัน
ส่วนฉบับที่ส่งถึงผม กล่าวถึงถึงความทุกข์ของชีวิตแต่งงานที่แม่ได้เจอ
แก้ปัญหาไม่ได้ถ้าใช้แค่ความรู้สึกของตนเองอย่างเดียว…
แม่เริ่มต้นจดมายมาด้วยอารมณ์ร่วมแสดงความยินดี “ดีจังเลยนะลูกที่ขอแต่งงานสำเร็จ”
แต่ประโยคถัดไปนั้น…
พอแต่งงานแล้วเราจะไม่สามารถแก้ปัญหาได้เพียงแค่ใช้ความรู้สึกของตนเองอย่างเดียวเท่านั้น
เข้าโหมดดราม่าแล้วดิ
พอขอแต่งงานสำเร็จ ผมก็อยากจะค่อยๆซึมซับกับชีวิตข้าวใหม่ปลามันเสียหน่อย แต่ก็หยุดเพียงเท่านั้น
แม่ทำให้ผมเข้าใจว่า「ชีวิตข้าวใหม่ปลามันแสนฟรุ้งฟริ๊ง」นั้นมันสั้น
ถ้าสายสัมพันธ์ไม่แข็งแกร่งพอจะทำให้ข้ามผ่านไปไม่ได้…
ข้อความดราม่ายังคงมีต่อครับ
ถ้าสายสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่แข็งแกร่งพอก็อาจจะมีกำแพงที่ไม่สามารถข้ามผ่านไปได้
แม่คงจะเคยทุกข์มาก่อนสินะ…
ปกติผมมักจะได้ยินเรื่องราวในครอบครัวจากพ่อ แต่ไม่เคยได้ยินมาจากปากของแม่สักที แค่เพียงประโยคเดียวที่แม่เขียนมา ทำให้ผมเข้าใจความความทุกข์ของแม่ทั้งหมด
ความเสี่ยงต่างๆ…
ยังครับ ข้อความดราม่ายังมีต่อ
ให้ตระหนักถึงความเสี่ยงต่างๆ ถ้ามีปัญหาก็ให้หันหน้าปรึกษากันนะ
แม่..คงทะเลาะกับพ่อบ่อยสินะ
「ทำไมไม่บอกกันก่อน！」
「ทำไมไม่ปรึกษากันก่อนตัดสินใจไปเอง？！」
ผมสามารถจินตนาการฉากตอนที่พ่อแม่ทะเลาะกันได้อย่างง่ายๆ
ผมจึงได้ตระหนักอีกครั้งว่าต่อจากนี้ไปชีวิตของผมก็ไม่ใช่ตัวลำพังคนเดียวอีกแล้ว แต่ต้องใช้ชีวิตคู่ก้าวย่างไปพร้อมกับภรรยา
จะแอบซื้อฮาเลย์ก็ไม่ได้สินะ ( ´･ω･` )
จนกว่าจะหลับไปชั่วนิรันด์…
และวรรคสุดท้ายของจดหมาย
แม่ขออวยพรให้ทั้งคู่ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างแฮปปี้จนกว่าถึงเวลาหลับไปชั่วนิรันด์
ตั้งแต่เริ่มเกริ่นเข้าจดหมายมีแต่ภาษาญี่ปุ่นทางการยากๆเต็มไปหมด แม่มาตัดจบด้วยคำว่า “แฮปปี้” ดื้อๆ
แต่คำว่า“จนกว่าจะหลับไปชั่วนิรันด์” มันทำให้ผมได้ตระหนักขึ้นอีกครั้งว่า ต่อจากนี้ผู้หญิงที่จากเคยใช้คำว่าแฟนต้องมาใช้คำว่า“คู่ชีวิต”จนกว่าเราจะตายจากกัน
สุดท้ายนี้
หลังจากที่ได้อ่านจดหมาย ผมคิดว่าการเดินเรื่องแต่งงาน(ระหว่างประเทศ) เป็นกำแพงทดสอบเรื่องความสัมพันธ์ของเราอย่างติดจรวดเลยทีเดียว
ที่แม่เขียน”น่าจะหมายถึงเรื่องแบบนี้รึเปล่า” ผมเลยได้รู้สึกว่านี่เป็นการฝึกซ้อมชิมลางก่อนจะเจอของจริง ฮ่าๆๆๆๆ
ชีวิตคู่ของพ่อกับแม่แม้จะผ่านความทุกข์มาบ้างแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะถึงเวลา”หลับไปชั่วนิรันด์” แต่อย่างใด ท่านยังแข็งแรงและต่อล้อต่อเถียงกันได้อยู่ครับ
ตราบที่พ่อแม่ยังแข็งแรงอยู่ ผมก็จะพยายามเป็นลูกกตัญญูให้ท่านเท่าที่จะทำได้ครับ