เมื่อเร็วๆนี้ผมตัดสินใจแต่งงานกับแฟนคนไทยของผมครับ มักจะมีคำถาม ถามผมมาเสมอว่า “ไปเจอกันที่ไหน?” คำตอบราวกับเรื่องโกหกครับ ผมถูกจีบก่อนอย่างรุนแรงครับ!
- 1. ผมได้รับทวิตจากคนไทยที่ไม่รู้จัก(ปัจจุบันเป็นภรรยาของผมเอง)
- 2. คิดว่าอาจจะเป็นพวกโรคจิต(Stalker)แต่ยังไงก็ลองเจอจริงๆก่อนแล้วกัน
- 3. วันรุ่งขึ้น ก็เจอกันอย่างรวดเร็วจนได้！
- 4. ในที่สุดก็ได้เจอหน้ากัน！
- 5. หลังจากนั้นการรุกอย่างรุนแรงกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง!
- 6. ทำไมเธอถึงรู้จักแอคเคาท์ของผมได้นะ?!
- 7. ผมเริ่มทำบล็อก kanaog ฉบับภาษาไทย
ผมได้รับทวิตจากคนไทยที่ไม่รู้จัก(ปัจจุบันเป็นภรรยาของผมเอง)
อรุณสวัสดิ์ครับ ผมคานาโอะครับ
ปกติทุกเช้าผมจะใส่ชุดยูนิฟอร์มบริษัทแบบนี้ขึ้นรถไฟใต้ดินไปทำงานเสมอครับ
ช่วงเวลาเร่งด่วนในตอนเช้าของกรุงเทพค่อนข้างเลวร้ายครับ
แต่ผมมักจะขึ้นรถไฟตู้ประจำและที่ประจำที่ผมมักจะยืนอยู่เสมอ
ผมมักจะปักหลักตำแหน่งใกล้ประตูทางเข้าออกของรถไฟใต้ดิน
แล้วก็ ช่วงเวลาเช้าๆแบบนี้ผมมักจะมึนๆกึ่งหลับกึ่งตื่น อยู่ในโหมดนิ่งประหยัดพลังงานครับ
ผมมักจะฟังเพลงและหลุดเข้าไปอยู่ในโลกของดนตรีไม่ได้สนใจอะไร
เพลงที่ฟังประจำส่วนใหญ่เป็นเพลงเมทัลร็อคครับ มีเนื้อเพลงที่ผมจับใจความได้ว่า
“ซูชิ โทริ(นก) โอฟุโระ(อ่างอาบน้ำ) เนโระ!(นอนซะ!)”(ของวง Metallica เพลง Through the never) ซึ่งจริงๆร้องว่า “Twisting Turning Through the never!”
วันธรรมดาแบบเดิมๆ จู่ๆก็มีข้อความจากแอคเคาท์ทวิตเตอร์ของคนไทยคนหนึ่ง(ปัจจุบันเป็นภรรยาของผมเอง) ทวิตข้อความมา
*ข้อความโต้ตอบเป็นภาษาญี่ปุ่นถูกแปลเป็นภาษาไทย
สวัสดีค่ะ ^_^;
ดูแล้วคงเป็นคนไทยที่รู้ภาษาญี่ปุ่นแน่ๆครับ
ในช่วงนั้นผมเพิ่งจะเริ่มเขียนบล็อกนี้โดยใช้ชื่อจริงของผมเองครับ
ก็เลยคิดว่าอาจจะติดต่อเข้ามาเพราะอยากสอบถามอะไรเกี่ยวกับบล็อก
แต่ไม่มีที่มาที่ไป แถมไม่มีเพื่อนร่วมกันเลย
ดังนั้นผมจึงตอบกลับไปแบบกลางๆ
sawadii kub?
พอส่งปุ๊บ ก็มีข้อความตอบกลับมาอย่างรวดเร็วครับ
ฉันชื่อว่าเบสท์ค่ะ ตอนนี้ทำงานเป็นล่ามอยู่ที่สีลมเจอคุณคานาโอะบนรถไฟใต้ดินแทบจะทุกวันเลย พอจะจำฉันได้มั้ยคะ?σ^_^;
ห๊ะ?
นี่มัน!
ทุกเช้าผมมักจะฟังเพลงและหลุดเข้าไปอยู่ในโลกส่วนตัวเสมอ จะให้จำใครได้หรืออะไรได้ ก็คงเป็นไปไม่ได้มั้งงงง
คิดว่าอาจจะเป็นพวกโรคจิต(Stalker)แต่ยังไงก็ลองเจอจริงๆก่อนแล้วกัน
จริงๆผมเปิดเผยชื่อจริงและชื่อบริษัทของผมเป็นสาธารณะอยู่แล้วครับ ดังนั้นจะเมินไปก็คงไม่ได้ยิ่งไปกว่านั้นพอลองกดเข้าไปดูรูปภาพประจำตัวในทวิตเตอร์ ก็ดูจะ น่ารัก…ไม่มีพิษมีภัย
เธอดูน่ารักขนาดนี้ เข้ามาทักผมนี่ หมายความว่า ผมหล่อ รึเปล่านะ!?
ผมยิ้มคิดเข้าข้างตัวเองแต่ก็ตอบเธอไปอย่างขรึมๆ
ถ้าเจอก็กรุณาทักผมด้วยนะครับ
ใช่ ถ้าเจอกัน“เกือบทุกวัน”อย่างที่ว่าจริงๆ ยังไงก็คงต้องเจอกันอีกแน่ๆบนรถไฟใต้ดินล่ะ ถ้าไม่ลองเจอตัวเป็นๆ ก็คงไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเธอเป็นคนยังไง เป็นโรคจิตจริงๆหรือเปล่า
พอคิดได้เช่นนั้น ขณะที่ผมกำลังจะส่งข้อความกลับไป ก็มีข้อความเธอเข้ามา
เอ่อ เพิ่งรู้ตัวว่าฉันดูเหมือนเป็นโรคจิตเลย
อืม นั่นสิ
ก็”ดูเหมือนจะเป็นโรคจิต”อย่างที่ว่าจริงๆนั่นแหละ แต่จะให้ตอบไปแบบนั้นก็คงไม่ได้ ผมจึงส่งข้อความไปทาง Direct Messege ของทวิตเตอร์ไปให้เธอ
คุณเบสท์ครับ ขอบคุณสำหรับข้อความครับ แต่ต้องขอโทษด้วยครับ ผมจำคุณไม่ได้(^_^;) ถ้าเจอแล้วยังไงกรุณาทักผมด้วยนะครับ
วันรุ่งขึ้น ก็เจอกันอย่างรวดเร็วจนได้！
วันรุ่งขึ้น ผมไปทำงานตามปกติ
สถานที่เดิม
และรถไฟตู้เดิม ประจำตำแหน่งผู้รักษาประตูเช่นเคย
พอขึ้นรถไฟปุ๊บ
ก็เจอทันทีเลย
ไหล่ผมถูกสะกิด！！！
หน้าถัดไปเป็นการเผชิญหน้ากันครั้งแรก！！
ในที่สุดก็ได้เจอหน้ากัน！
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ เบสท์ค่ะ”
ข้างล่างนี่คือสิ่งที่คิดในใจ
“ดะ เด็กคนนี้เหรอ!”
“พอบอกว่าเจอแล้วให้ทักด้วยนั่นน่ะ ทำไมมันเร็วงี้ล่ะ!”
“แย่ล่ะ ทำไงดี นะน่ะน่ารัก…..”
“อะ อะ อรุณสวัสดิ์ครับ”
หลังจากนั้นก็ได้คุยกันเล็กน้อย ทำให้ผมรู้ว่าจริงๆเธอดูจะไม่ใช่โรคจิต(stalker) อย่างที่เคยสงสัย
แถมเรามีการแลกนามบัตร ทำให้รู้ได้ชื่อบริษัทของกันและกัน
เธอทำงานอยู่แถวสีลมเช่นเดียวกับผม ดูเหมือนว่าทุกเช้าเธอจะเจอผมใส่ชุดยูนิฟอร์มบริษัทยืนอยู่ตำแหน่งเดิม ขบวนเดิมบนรถไฟใต้ดินเสมอๆครับ
หลังจากนั้นการรุกอย่างรุนแรงกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง!
หลังจากเจอหน้ากันครั้งแรกในเช้าวันนั้น ต่างคนต่างก็ต้องไปทำงาน ดังนั้นจึงได้คุยกันแค่เพียงสั้นๆ ก่อนจะแยกกันไป แต่พอเที่ยงวันนั้นผมก็ถูกชวนไปทานข้าวทันที เธอรุกเร็วมาก…มาก
ไปทานข้าวเที่ยงกันมั้ยคะ？
รุกหนักจังเลยน้า
ผมสับสนเล็กน้อยว่าจะเอาไงดีตอนที่มีข้อความเข้ามา แต่ตอนนั้นผมเริ่มทานข้าวเที่ยงไปพอดี ก็เลยปฏิเสธไปแบบเบาๆ
ผมเริ่มทานไปแล้วอ่ะครับ^^; ไว้ไปกันครั้งหน้านะครับ^ ^
พอตอบแบบนั้นไป ก็มีคำตอบแบบนี้กลับมาครับ
โอเคค่าาา แล้วจะชวนใหม่ค่ะ 555
จิตใจ…แข็งแกร่ง!!
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนหลังผมเพิ่งมารู้ว่านอกจากข้อความที่เธอส่งมาทางทวิตเตอร์แล้ว ก่อนหน้านั้นเธอส่งข้อความมาที่เฟสบุ๊คของผมด้วยครับ
แต่ผมตั้งค่าไว้ว่านอกเหนือจากข้อความของเพื่อน จะถูกส่งไปยังกล่องรับข้อความอื่นๆ ทำให้ผมไม่เห็นข้อความของเธอครับ
ผมไม่รู้ครับว่ามีข้อความของเธอเข้ามาก็เลยไม่ได้ตอบกลับไปแต่เธอไม่ละความพยายาม สุดท้ายผมจึงได้รับข้อความของเธอผ่านทางทวิตเตอร์ได้สำเร็จครับ
จิตใจจะแข็งแกร่งไปถึงไหนเนี่ยยย…
โคตรAggressive!!!(รุนแรง,ก้าวร้าว)
ถ้าเทียบกับนักเทนนิสก็คงระดับวิมเบอร์ดันอ่ะ…รุนแรง!
ทำไมเธอถึงรู้จักแอคเคาท์ของผมได้นะ?!
จุดเริ่มต้นมาจากการที่ผมถูกรุกจีบก่อนอย่างรุนแรงก็จริงครับ ผมถูกเธอชวนไปทานข้าวและถูกชวนไปเดทบ้าง แต่ผมเองก็เป็นฝ่ายชวนเธอด้วยครับ ความสัมพันธ์ของเราพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว นับถึงตอนที่ผมขอเธอแต่งงาน เราก็คบกันมาได้ 1 ปี 3 เดือนแล้วครับ (เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างที่เราคบกันจะขอเล่าในโอกาสหน้านะครับ)
เอาล่ะครับ มาเข้าเรื่องที่ทำไมเธอถึงรู้จักแอคเคาท์ทวิตเตอร์และเฟสบุ๊คของผมได้กัน
ทุกเช้า การเจอกับคนๆหนึ่งแค่เพียงในรถไฟแต่รู้จักไปถึงแอคเคาท์ทวิตเตอร์และเฟสบุ๊คได้เนี่ย สำหรับผมเธอยังคงไม่หลุดข้อหาจากการเป็นโรคจิตครับ
งานของผมไม่ต้องออกไปข้างนอกเจอลูกค้าบ่อยๆครับ เดือนหนึ่งนับครั้งได้
ดังนั้น ผมจึงไม่ได้ใส่ชุดสูทแต่ส่วนใหญ่จะใส่ยูนิฟอร์มของบริษัทไปทำงานแทนครับ
ชุดยูนิฟอร์มของบริษัท แน่นอนครับว่าต้องมีชื่อบริษัทอยู่
เธอเริ่มจากการค้นหาชื่อบริษัทของผมในอินเตอร์เน็ตครับ
จากนั้น ที่เว็บไซต์ของบริษัทผมจะมีหน้าหนึ่งที่เขียนแนะนำตัวพนักงานอยู่
จากหน้าที่แนะนำพนักงานนั้นเอง ทำให้เธอรู้จักชื่อจริงของผมครับ
จากนั้นเธอจึงเริ่มลองส่งข้อความผ่านเฟสบุ๊คและโซเชียลเน็ตเวิร์คของผม
ถ้าความสัมพันธ์ผิดพลาดจากนี้ไปนิดเดียว เธอก็คงถือเป็นโรคจิตตัวจริงล่ะครับ
แต่ผมก็ได้เตรียมใจไว้ในระดับหนึ่งแล้วล่ะครับ ในการเปิดเผยชื่อจริงไม่ว่าจะเป็นบล็อกของผมหรือโซเชียลเน็ตเวิร์คต่างๆ
ความจริงผมถือว่าเป็นความโชคดีนั้นเอง ที่ทำให้ผมเจอกับคู่ชีวิตของผม ช่างเป็นผลลัพธ์ที่เกินคาดจริงๆใช่มั้ยละครับ
ผมเริ่มทำบล็อก kanaog ฉบับภาษาไทย
ภรรยาคนไทยที่Aggressiveของผมพูดว่า “จริงๆฉันไม่ใช่คนรุกเข้าหาใครหนักขนาดนั้นจริงๆนะ!” ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง ก็คงไม่มีใครเชื่อหรอกใช่มั้ยครับ
เอาหล่ะ ถึงจะยังไงคุณเบสท์ ภรรยาของผม เธอก็กรุณาแปลบล็อก「kanaog」ของผมเป็นภาษาไทยให้ครับ
ถึงบทความที่แปลยังน้อยอยู่ ต่อไปนี้ก็คงจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นบทความที่เลือกมาจากบล็อกหลักของผม
ถ้าท่านใดสนใจ กรุณาเป็นกำลังใจติดตามเราด้วยนะครับ
kanaog ฉบับภาษาไทย：https://kanaog.com/th/
หน้าเพจ kanaog Facebook ฉบับภาษาไทย：
https://www.facebook.com/kanaogth/
กรุณาติดตามเพจ kanaog Facebook ฉบับภาษาญี่ปุ่นด้วยนะครับ＾＾
https://www.facebook.com/kanaogjp
